شرکت بریتیش پترولیوم در گزارش سالانه جدید خود اعلام کرد: ذخایر نفت خام ایران در پایان سال 2005 به 137.5 میلیارد بشکه رسید که دومین ذخایر بزرگ نفت در سطح جهان محسوب می‌شود.
به گزارش مهر‌، در گزارش سال 2006 بریتیش پترولیوم همچنین اعلام شده است که با توجه سطح تولید فعلی نفت ایران، ذخایر عظیم نفت این کشور حداکثر تا 93 سال دیگر دوام خواهد آورد، مگر اینکه ذخایر نفت جدیدی در این کشور کشف شود.
بر اساس این گزارش، در پایان سال 2005، کشور عربستان سعودی با 264.2 میلیارد بشکه نفت حدود 22 درصد کل ذخایر نفت جهان را به خود اختصاص داده است و همچنان بزرگترین ذخایر نفت را در جهان دارد، با این وجود با توجه به سطح فعلی تولید نفت این کشور، ذخایر نفت آن 65.6 سال دیگر به اتمام خواهد رسید.
بر اساس برآورد بریتیش پترولیوم، ذخایر نفت ایران در پایان سال 2005 نسبت به سال 2004 حدود 4.8 میلیارد بشکه افزایش یافته است و از 132.7 میلیارد بشکه به 137.5 میلیارد بشکه رسیده است، و بدین ترتیب ایران 11.5 درصد کل ذخایر نفت جهان را در اختیار دارد.ذخایر نفت ایران در سال 1985 برابر با 59 میلیارد بشکه و در سال 1995 برابر با 93.7 میلیارد بشکه بوده است.
پس از عربستان و ایران، کشورهای عراق با 115 میلیارد بشکه نفت، کویت با 115 میلیارد بشکه، امارات با 97.8 میلیارد بشکه، ونزوئلا با 79.7 میلیارد بشکه، روسیه با 74.4 میلیارد بشکه، و قزاقستان با 39.6 میلیارد بشکه دیگر کشورهای جهان از لحاظ ذخایر نفت می‌باشند61.9 درصد کل ذخایر نفت جهان در خاورمیانه، 11.7 درصد در اروپا و اوراسیا، 9.5 درصد در آفریقا،‌ 8.6 درصد در آمریکای لاتین و مرکزی، 5 درصد در آمریکا شمالی، و 3.4 درصد در آسیا و اقیانوسیه قرار دارد.
کل ذخایر نفت جهان یک تریلیون و 200.7 میلیارد بشکه است که 75.2 درصد آن را کشورهای عضو اوپک در اختیار دارند.
+ نوشته شده در  چهارشنبه ۱۷ آبان ۱۳۸۵ساعت 17:58  توسط ق  | 
گاز طبيعي يكي از مهم‌ترين منابع انرژي براي اروپا در قرن 21 است كه در حال حاضر، حدود 23 درصد از انرژي مصرفي اروپاي غربي (OECD) و 23 درصد از مصرف اوليه انرژي در آلمان را پوشش مي‌دهد.
بر اساس گزارش انجمن جهاني انرژي (IEA)، مصرف جهاني گاز تا سال 2030 به 97 درصد افزايش مي‌يابد؛ يعني تا سال 2010، مصرف جهاني آن به اندازه زغال سنگ خواهد بود و درصد سهم گاز طبيعي در سبد انرژي از مقدار 5 درصد در سال 2004 به 28 درصد در سال 2030 خواهد رسيد. دلايل زيادي براي اين استدلال وجود دارد؛ آلودگي كم دي‌اكسيد كربن در مقايسه با انرژي‌هاي ديگر فسيلي و افزايش قابل توجه نيروگاه‌هاي گازي مخصوصا نيروگاه‌هاي سيكل تركيبي توربين گازي (CCGT) و نيروگاه‌هاي سوخت تركيبي (CHP) امتياز برجسته استفاده از گاز به عنوان تأمين‌كننده انرژي است.
اما عمده‌ترين موضوع مجهول و سؤال‌برانگيز در اين زمينه، اين است كه چگونه اين گاز طبيعي در آينده به اروپا بيايد. هم‌اكنون عداد زيادي از كشورهاي اروپايي توليد گاز طبيعي را كاهش داده‌اند و به نظر مي‌رسد كه اهداف توسعه براي منابع جديد گازي براي پوشش تقاضاي گاز در اروپا چاره‌ناپذير است؛ اين آناليز بسيار ساده‌اي است كه بنا بر آن، چگونه كشورهاي اروپايي، مي‌توانند گاز طبيعي را در اروپا توزيع كنند؛ چه مقدار گاز مي‌تواند به اروپا وارد شود و در چه زماني، كدام مناطق و منابع توليد گاز به آن وابسته است، گاز طبيعي به وسيله كدام مسير در كجا، چه موقع و به چه وسيله‌اي به اروپا حمل مي‌شود و سوالات ديگري مانند استحكام سيستم انتقالي گاز مي‌تواند تضمينات سياسي را در پي داشته باشد و همچنين مشكلات فني و مالي كه در اين زمينه براي يك يا چند توليدكننده گاز به وجود مي‌آيد.


+ نوشته شده در  چهارشنبه ۱۷ آبان ۱۳۸۵ساعت 17:50  توسط ق  | 
مقياس ريشتر

اطلاعات مورد نياز براي محاسبه بزرگي زمين لرزه را از لرزه نگار به دست ميآورند. مقياس ريشتر لگاريتمي است يعني افزايش يك واحد در مقياس ريشتر نشان دهنده افزايش ده واحدي در دامنه موج است. به عبارت ديگر دامنه موج در زلزله 6 ريشتري ده برابر دامنه موج زلزله 5 ريشتري است و دامنه موج 7 ريشتر 100 برابر زلزله 5 ريشتري است. مقدار انرژي آزاد شده در زلزله 6 ريشتري 7.21 برابر زلزله 5 ريشتري است.

بزرگترين زلزله ثبت شده

بزرگترين زلزله ثبت شده 9.5 ريشتر شدت داشت، هرچند كه مطمئناً زلزله‌هاي شديدتري در تاريخ طولاني زمين روي داده است. عمده زلزله‌هايي كه روي ميدهد كمتر از 3 ريشتر قدرت دارند. زمين لرزه هايي كه كمتر از 4 ريشتر شدت داشته باشند، نميتوانند ويرانيهاي چنداني به بار آورند. زلزله هايي كه 7 ريشتر يا بيشتر قدرت داشته باشند، زلزله هاي شديدي محسوب ميشوند. مقياس ريشتر فقط يكي از عواملي است كه تبعات يك زلزله را بيان ميكند.

قدرت زلزله

قدرت تخريبي يك زلزله علاوه بر قدرت آن به ساختار زمين در منطقه مورد نظر و طراحي و مكان سازه‌هاي ساخت بشر بستگي دارد. ميزان ويرانيهاي به بار آمده را معمولاً با مقياس مركالي بيان ميكنند. دانشمندان ميتوانند درجه مقياس ريشتر را درست پس از زمين لرزه و زماني كه امكان مقايسه اطلاعات از ايستگاه‌هاي مختلف زلزله نگاري به وجود آمده، معين كنند.

اما درجه مركالي را نمي توان به اين سرعت مشخص كرد و لازم است كه محققان زماني كافي براي بررسي اتفاقاتي كه حين زمين لرزه روي داده است، در اختيار داشته باشند. هنگامي كه تصور دقيقي از ميزان خسارت هاي وارده به عمل آمد، مي توان درجه مركالي مناسب را تخمين زد.

+ نوشته شده در  چهارشنبه ۱۷ آبان ۱۳۸۵ساعت 17:40  توسط ق  |