« و کوهها را می بینی گمان می کنی ثابت هستند، در حالیکه مانند ابرها سپری می شوند».

«مُرور»: در اصل بمعنی: آمدن و گذشتن  و رفتن است، و در معنی ضمنی خود بمعنی: سپری شدن یا نمودن است. و در آیه منظور از  آمدن و رفتن و درگذشتن یاسپری شدن: متولد شدن و زندگی نمودن و مردن است.

نکته آیه:  کوهها مانند ابرها سپری می شوند: 

با  تابش خورشید به دریاها و اقـیانوسها و آبهای سطح زمین، آب بخار میشود و به جو می  رود. بعد ابر شکـل می گیرد و در بارش آب مجدداً بهزمین برمی گردد. این روند و  فرایند همیشگی  تولد و زندگی و مرگ ابرها است.

کوهـها  یا بر  اثر فـشار درونی زمین به بالا  شکل می گیرند، یا بر اثر فشار به  بالا در جائی و کشش به پائـیـن در جای دیگر شـکـل می گیرند،  یا بر اثر برخورد دو لایه زمین و چین خوردن زمین، و یا بـر اثر آتشفشان ایجاد  می شوند، و ضمن  صدها هزار و میلیونها سال بر اثر عوامل فرسایش خرد شده و به دشتها و دریاها برده می شوند و از  آنها چیزی نمانده و با  زمین یکسان می شـوند و کوهـهـای جـدیـد دیگـری در جـاهـای دیگر ایجاد می شود. و یا  همزمان با فرسوده شدن و بین رفتنآنها از بالا و از بیرون، فـشار درون زمینی  پـیـوسـتـه آنـها را بلند می کند. این  روند و فرایند زندگی  کوهها مانند روند و فرایند زندگی ابرها است. و به این شکل کوهـهـا کـه بـه گـمـان ما "ثابت، استوار و پابرجا" هستند مانند  ابرها "سپری" می شوند.